vrijdag 5 oktober 2012

Alles komt op z'n pootjes terecht:)

Hier ben ik dan weer!
Gezond en wel, een beetje gebruind (zalig weer hier, ik ben zelfs van plan om zondag op mijn luie kont aan het strand te gaan liggen samen met Cristina, mijn huisgenote, cf. infra) en gelukkig zonder kater.
Maar ik moet wel eerlijk toegeven, een kater zal je hier ook niet zo vlug oplopen, ik toch niet in elk geval, want als ik al drink, ben ik meestal geen vroege drinker...
Tot mijn verbijstering heb ik gisterenavond immers moeten ondervinden dat hier in Pisa de meeste bars, café's en feestjes hun deuren al sluiten tussen 2u30 en 3u (!), wat in schril contrast staat met een stad als Gent, waar je tussen 7 en 8u in de ochtend nog steeds feestgangers tegen het lijf kunt lopen.
Maar tot daar aan toe, ik ben hier namelijk voor belangrijker zaken dan feestvieren en het zwijn uithangen:).
Ik begin hier trouwens gaandeweg volledig geïnstalleerd te geraken. Zoals ik gisteren al zei heb ik bijvoorbeeld EINDELIJK een kamer gevonden.
En gelukkig maar, want die B&B begon toch wel serieus m'n neus uit te hangen. De laatste nacht heb ik zelfs in de badkamer geslapen. Oorzaak: muggen, muggen en nog eens muggen.
De eigenaars van de B&B waren vast te gierig om een muggennet te plaatsen en de kamer was veel te warm om het raam gesloten te houden, dus wat gebeurde er als je niet wou stikken: een invasie van de meest verdorven, rottige beesten die op aarde rondvliegen.
En telkens als ik dacht ze allemaal te hebben doodgemept, was het weer na een paar seconden hetzelfde liedje: Zzzzzzzzz... Je kent dat wel, om gek van te worden natuurlijk.
En wees maar zeker dat ze me tot het uiterste hebben gedreven, die rotbeesten: uiteindelijk heb ik rond een uur of 5, alle wanhoop nabij, de beslissing genomen om de badkamer muggenvrij te maken en daar de nacht door te brengen.
Ik was al de ganse nacht op muggenjacht, en de strijd tegen het onoverwinnelijke had me volledig uitgeput, waardoor het me langs geen kanten meer kon schelen dat ik met mijn hoofd slechts een halve meter van de wc-pot verwijderd was en ik direct in slaap ben gevallen.
Tot overmaat van ramp werd ik s'ochtends wakker, tussen een typisch Italiaans voet-badje en de douche, in de meest oncomfortabele positie die je je maar kunt bedenken (de badkamer was wel groot maar zó groot nu ook weer niet) en wat zag ik als ik mijn hoofd draaide? Inderdaad, je kunt het al raden, een mug.
Doet een mens dan al die moeite.
Dit voorval was trouwens niet de enige reden dat ik blij was toen ik met m'n valiezen terug buiten de B&B stond...
Eventjes een doordenkertje voor de knappe koppen onder jullie: wat verwacht een mens zoal bij een overnachting in een Bed & Breakfast? Wie kent de oplossing?
Hier volgt het correcte antwoord: Een kamer, een bed, en... wacht een secondje, wat was het laatste ook al weer? Ahja! Natuurlijk! Ontbijt!
Jammergenoeg heb ik van ontbijt niet veel gemerkt tijdens mijn 3-daags verblijf, bitter weinig zelfs...
Dat noemt zichzelf dan een Bed & Breakfast , maar om dan ook werkelijk ontbijt te serveren, ho maar! Daar voelden ze zich kennelijk te goed voor...
Of misschien ben ik nu te hard en hadden ze gewoon niet goed door wat het woord "breakfast" betekent toen ze de naam kozen... Hier in Italië moet je je dan ook niet direct aan talenknobbels verwachten, althans als het over andere talen gaat dan hun eigen taal.
Toch denk ik dat ik mezelf al bij al nog gelukkig mag prijzen dat ze tenminste wisten wat het woordje "bed" betekende.
Maar nu schep ik misschien toch wel een ietwat té negatief beeld over de Italianen, zelf ben ik nu namelijk met m'n gat in de boter gevallen bij een echte Italiaanse Mamma. Want nee, inderdaad, met haar 66 levensjaren kan Cristina, mijn huisgenote, niet meer echt meegerekend worden tot de studenten, al zegt ze van haarzelf dat ze in haar hoofd nog maar 20 is:-).
Met haar deel ik hier dus een volledig herenhuis en ik moet eerlijk toegeven, ik ben hier wel graag.
Ik word een beetje vertroeteld (juist nog héééérlijke focaccia gekregen), ik heb hier alles maar dan ook echt alles wat ik nodig heb, en ze helpt me waar en zoveel ze kan.
Zo heeft ze me gisteren vlak na m'n aankomst meegenomen met de auto naar de Coop (de plaatselijke supermarkt), zodat ik direct inkopen kon doen voor een langere periode zonder dat ik alles te voet ging moeten meesleuren.
Maar in feite is Cristina niet mijn enige huisgenote, ze woont hier immers samen met haar 3 poezen, waarvan ik van 2 ervan nu even niet op hun naam kan komen, maar de 3e heet Pipa, echt een schat van een beestje, die me zelfs al begroet als ik binnen kom. Nog een extra factor waardoor ik me hier wel al aardig thuis begin te voelen:-). Van m'n allergie heb ik gelukkig nog niet veel last gehad, hopelijk blijft het zo, al was het misschien niet de meeste verstandige beslissing om in een huis met 3 katten te komen wonen, met m'n allergie aan alles wat haar heeft..
Ook voor de rest begint alles beetje bij beetje in z'n plooi te vallen: ik weet welke lessen ik moet volgen (en nog belangrijker: welke lessen ik NIET moet volgen), ik beschik eindelijk ook over een kaart waarmee ik kan eten in la mensa (het studentenrestaurant, dat blijkbaar jammergenoeg toch niet volledig gratis is, maar voor slechts 3euro is er een driegangenmenu, dus mij hoor je in elk geval niet klagen;-)), en vandaag ben ik zelfs al mijn eerste cursussen gaan kopen: Sociolinguistica!:-) En ik moet toegeven: het voelde goed!
Nog een tijdje en  ik waan me hier volledig thuis!
Maar wees gerust, ik zal jullie niet vergeten hoor;-).

Arrivederci!

xx Nana

P.S.: Foto's van m'n nieuwe kamer!!:)
     

Met extra bed voor m'n logées,
als dat niet handig is:)
 (niet op de rommel letten a.u.b., 'kben ook maar een student...)


EN wat mag zeker niet ontbreken als je in Pisa bent: een foto van de befaamde toren!
Dus, zie hier, mijn eigen versie van "il torre pendente di Pisa":




 Nog één van mijn reeds behaalde successen hier:
Ik ben er in geslaagd om
de "scheve" toren van Pisa
bijna terug volledig recht te zetten!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten