dinsdag 9 oktober 2012

:)

Ciao ragazzi!

Vandaag heb ik voor het eerst een van mijn lessen bijgewoond, applausje voor mezelf!:-)
De bedoeling was om gisterenochtend al naar 2 lessen te gaan, maar ik heb me jammergenoeg weer maar eens overslapen (is blijkbaar een gewoonte die niet makkelijk valt af te leren).
Ik ben dan maar direct uit bed gesprongen en een wekker gaan kopen, hier om de hoek in Media World, zodat het me hier in Pisa zeker geen 2e keer zou overkomen. Het zal al moeilijk genoeg zijn om al m'n vakken in het Italiaans te studeren, dus het is beter dat ik niet te veel lessen mis, denk ik zo...
Gisterenavond met volle moed en met volle overtuiging om in m'n les te geraken, m'n nieuwe wekker gezet, om 9u.
Vanochtend wakker geworden om... 12u.
Vaffanculo che cazzo!!! (Zelfs tegen mezelf begin ik al Italiaans te praten).
De nieuwe wekker bleek al kapot, wat een kwaliteit hier in Italië...
Ik dus vanochtend (eigenlijk vanmiddag maar voor mij was het nog ochtend aangezien ik juist uit m'n bed was) opnieuw naar Media World om een andere nieuwe wekker.
Hopelijk doet deze morgenochtend wel zijn werk (en anders heb ik nog altijd m'n mama die me voor alle zekerheid zal wakker bellen;-)).
Morgenochtend dus m'n eerste les "Glottologia", ik kan al niet wachten!:-)
(Nee niet ironisch bedoeld, 'kben écht benieuwd, als het zo verder gaat keer ik nog terug naar België als een rasechte streber.)

Voor de rest is alles hier in één woord: ZA-LIG.
Echt niet te doen, soms lijkt het alsof ik in een droom zit.
Ik fiets hier nu al 2 dagen rond, van hier naar daar, naar overal en terug, in m'n tshirtje, met m'n zonnebril op m'n neus, in de stralende zon,...
Ongelofelijk, ik voel me hier volledig in m'n element, het is net of ik woon hier al jaren!
Het gaat zelfs zo ver dat ik me niet alleen al bijna een echte Italiaanse waan, maar dat ik het blijkbaar zelfs al uitstraal: er hebben al meer mensen (en dan nog wel meestal Italianen) aan mij de weg gevraagd dan dat ik de weg heb moeten vragen aan andere Pisani.
En wonder boven wonder, ik heb ze al bijna altijd de juiste kant kunnen opsturen!
Daarbij werd ik misschien ook wel een beetje geholpen door het feit dat kaartlezen gelukkig wel 1 van de dingen is waar ik goed in ben, want je weet wel wat ze meestal zeggen over vrouwen...
Ik moet wel toegeven, het verkeer is hier "come un casino"! Zoals Cristina het zou zeggen. Chaos, chaos en nog eens chaos.
Maar als fietser heb je hier het ware geluk gevonden.
Je kan echt doen wat je wil, alles mag, niets lijkt verboden:
tegengestelde richting, met de richting mee, op het voetpad, van het voetpad, op het fietspad, tussen de auto's op de rijbaan, tussen de toeristen op de vele Piazze...
Werkelijk, je hebt vrij spel, altijd en overal!
Pisa is als een paradijs voor fietsers!
Waar je bij ons in het kleinzerige België tussen de 50 en de 150 euro boete kan voor krijgen (in een eenrichtingsweg in tegengestelde richting fietsen), is hier de normaalste zaak van de wereld. Je mag zo zelfs de Polizia Municipale half van hun sokken rijden, nog kijken ze amper om!
Verrukkelijk, dat gevoel van volledige vrijheid!
Wel waan je je hier tijdens de spits met je fiets op een soort van hindernissenparcours, wat anderen misschien eerder irritant zouden vinden, maar dat vind ik nu net het leuke eraan:-).

Ik zou wel duizend keer kunnen schrijven hoe zalig het hier is, maar ik wil jullie daar in het natte, koude, onaangename België ook niet te veel de ogen uitsteken natuurlijk...
Dus zal ik het hier maar bij houden voor vandaag, want ik wil eigenlijk graag ook nog wat sambuca gaan drinken met Vito.
(Maar dat is stof om jullie de volgende keer mee bezig te houden ;-)).

Un bacio a tutti voi!
xx Nana

P.S. Mijn excuses aan de mensen die meer houden van mijn foto's dan van mijn verhaaltjes:
Vandaag zal ik jullie moeten teleurstellen, maar volgende keer zal ik wat extra aandacht aan jullie besteden;-).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten