Hier zit ik dan, na 2 turbulente dagen eindelijk met mijn eerste volwaardige maaltijd voor mijn neus: 3 stukken meeneem-pizza, eindlijk ECHTE italiaanse pizza:)! En al zeg ik het zelf, ik heb ze verdiend, de vele calorieën, want niet alles is al van een leien dakje gelopen sinds mijn aankomst...
Na een 20-tal telefoontjes en een paar zoektochten waarbij ik de hele stad heb moeten doorkruisen, heb ik bijvoorbeeld nog altijd geen kamer gevonden (wat ik nu op dit moment niet zo héél erg vindt aangezien ik hier nu in de plaats in een B&B zit, pal in het centrum, met een veel te grote kamer, een dubbel bed, een zalige badkamer voor mij alleen én tv! Als dat geen luxe is voor een Erasmusstudent;)).
Maar ik had zelfs nog amper voet op Italiaanse grond gezet en van geluk hebben kon al niet echt gesproken worden: bij een willekeurige controle van de security werd ik, samen met een andere passagier (die trouwens hééélemaal niet op mij leek: mannelijk, van middelbare leeftijd en donkere huidskleur), meegenomen ter controle. Gelukkig mocht ik het bureau al verlaten na het binnenste-buiten keren van mijn handbagage en een paar vragen in erbarmelijk Engels.
Achteraf gezien ben ik wel nog blij dat ze me gecontroleerd hebben toen ik van het vliegtuig stapte, want als er security had gestaan aan de bushalte (waar ik trouwens amper op tijd van de bus ben geraakt met al mijn bagage), dan hadden ze wel iets illegaals kunnen ontdekken: nadat de automaat voor busticketjes aan de luchthaven 2 keer 2euro van me had ingeslikt, en een busticketje normaalgezien slechts 1.10euro kost(!!), had ik namelijk besloten om zwart te rijden... Gelukkig stond er geen security.
Dus daar stond ik dan, moederziel alleen aan de bushalte, met veel te veel en veel te zware bagage, en het besef dat ik nog de halve stad ermee zou moeten doorkruisen...
Ramp boven ramp was het gespetter, dat al bezig was vanaf ik uit het vliegtuig stapte, geëvolueerd naar steeds hardere regen. Ik besloot dus vlug het nummer te bellen dat ik dacht opgeslaan te hebben van de kamer die normaalgezien voor mij was voorbehouden. Nog altijd al sukkelend met mijn bagage, surfte ik door mn telefoonlijst: geen nummer.
Maar, voorbereid als ik ben, had ik het adres van een B&B onthouden, alleszins ongeveer...
Ik, met volle moed, door de drukke winkelstraat, in de regen, op naar Piazza Garibaldi!
Daar aangekomen zag ik, raar maar waar, nergens maar dan ook nergens een of ander hostel, B&B of jeugdherberg...
Ik dus uit pure wanhoop naar de polizia municipale, die altijd het plein lijkt te bewaken (heb ik ondertussen al gemerkt), met de vraag of ik ergens in de buurt een kamer kon vinden voor een paar nachten. Wonder boven wonder wisten ze me in de buurt niets dergelijks aan te wijzen en als ik hen had moeten geloven, mocht ik weer heel terugwandelen naar het station, waar ik dus juist vandaan kwam...
Ik, nog wanhopiger dan voordien en ondertussen al natgeregend ook, op Piazza Garibaldi blijven ronddolen tot ik uiteindelijk een sympathieke Italiaan heb aangesproken die me dan de weg heeft gewezen naar een B&B in het straatje vlak achter de Piazza.
En dat is waar ik hier nu nog altijd zit, want toen ik hier m'n laptop opensloeg, ontdekte ik dat ik gisterenochtend pas een mailtje had ontvangen dat "mijn" kamer dan blijkbaar toch al was doorverhuurd...
Morgen gaat mijn zoektocht naar een kot dus verder én ga ik om een speciale kaart voor Erasmusstudenten waarmee ik blijkbaar gratis kan gaan eten, hoera:)!
Slaapwel allemaal en tot gauw:)!
P.S. Moraal van het verhaal: VERTROUW NOOIT OP DE POLITIE!!
EN voor wie liever prentjes kijkt dan leest, hieronder nog enkele foto's:):
 |
 |
| Mijn kamer:) (Maar hopelijk toch voor de laatste nacht) |
 |
| Restjes van m'n avondeten (de bedoeling was om een foto te trekken vóór het allemaal op was, maar ik was zodanig uigehongerd dat dat nu net niet gelukt is...) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten